Najmłodszy leśny rezerwat w Sieradowickim Parku Krajobrazowym – istnieje dopiero od 1995 r. Powierzchnia to prawie 200 hektarów. Obejmuje fragment północnego zbocza Góry Sieradowskiej (390 m n. p. m.) oraz fragment doliny rzecznej górnej Świśliny.
Przedmiotem ochrony są naturalne zbiorowiska o charakterystycznej roślinności górskiej i lasu puszczańskiego. Pojedyncze egzemplarze jodły, modrzewia czy buka rosną tu ponad 100 lat i mają wymiary drzew pomnikowych. Duża rozmaitość szaty roślinnej stanowi o bogactwie przyrodniczym i wartości naukowej rezerwatu.

Drzewostan rezerwatu to głównie jodła i buk, w mniejszych ilościach występują też: dąb, modrzew, jawor, klon, jesion, grab, świerk, sosna, brzoza i olcha.
Na terenie rezerwatu można spotkać wiele gatunków roślin chronionych i rzadkich, m.in.: wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity, pełnik europejski, zdrojówka rutewkowata, zawilec wielkokwiatowy, parzydło leśne, kruszczyk szerokolistny, gnieźnik leśny, listera jajowata, buławnik mieczolistny, paprotnik kolczysty, zanokcica skalna, zanokcica zielona, widłak wroniec, widłak jałowcowaty i widłak goździsty.
Przez rezerwat przechodzi niebieski szlak turystyczny im. E. Wołoszyna z Wąchocka do Cedzyny. Szlakiem tym łatwo trafić do rezerwatu Wykus.